Το μέλλον είναι τώρα.

Η κοινωνία δεν είναι μονάχα το σύνολον, αλλά και το άτομον. Ας χαράξει λοιπόν ο καθένας τον προσωπικό του δρόμο, και κει ν' ανταμώσουμε, στη ζωή, όχι στο μέλλον. Γιατί το μέλλον δεν είναι οι ανθρώπινες δεκαετίες, αλλά η κάθε στιγμή που περνά. κι ο χρόνος είναι τόσο πυκνός όσο η ανάσα, η μέρα μια αιωνιότητα - αν καταφέρεις να ζεις για το παρόν και όχι για το μέλλον.

Αν μπορούσαμε να ξέρουμε το μέλλον, τι νοστιμιά θα είχε η ζωή; Ο άνθρωπος είναι ευλογημένος να μη γνωρίζει το μέλλον, για να χαίρεται το παρόν - άλλο αν ο λευκός άνθρωπος το γύρισε ανάποδα: να βασανίζεται στο παρόν, εν ονόματι ενός μέλλοντος που δε γνωρίζει.
Το μέλλον είναι τώρα.

Οι επαναστάσεις, μεσιέ, δε γίνονται με μοιρογνωμόνιο, γίνονται με όνειρα, με την εκρηκτική απελευθέρωση του έρωτα και την αποδιοργάνωση της τάξης. Είναι ένα προσωπικό μονοπάτι απεξάρτησης. Πουθενά δεν υπάρχει τάξη στο σύμπαν, γιατί η τάξη σημαίνει ορισμένο μέγεθος, χώρο και χρόνο, στασιμότητα, έννοιες ανύπαρκτες για το σύμπαν 

Αποσπάσματα από "το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι" του Χ. Μίσσιου