Mar 25, 2012
Εσύ με ποιόν είσαι;
Τα βράδια κάθομαι μέσα. Είναι πολύ καλύτερα. Έφαγα πολλές νύχτες να χαιρετάω με ευγένεια διάφορους βλάκες που κατά γενική ομολογία θα ήθελα να φτύνω. Στολισμένος, παρμουφαρισμένος, ωραιότατος. "Καλησπέρα σας", "Τι γίνεται, Αποστόλη;", "Καληνύχτα σας", "Καληνύχτα, Αποστόλη", τέτοια ωραία. Τα λεφτά ήταν το ζητούμενο και ήταν καλά, όμως αν για κάθε πόρτα αντιστοιχεί ένα δωμάτιο, για κάθε πορτιέρη αντιστοιχούν πολλοί ίδιοι, φιλικοί, άχρηστοι άνθρωποι, πολλές ίδιες, φιλικές, άχρηστες καλησπέρες. Στην αρχή είναι ωραία. Έχει πολλά ωραία κορίτσια, που δείχνουν να σε συμπαθούν, και πολλά ωραία λεφτά, που δείχνουν να σου χαμογελάνε. Μετά είνα το ίδιο. Ωραία αλλά το ίδιο.
Η βεράντα μου είναι ευάερη. Σ'αυτή την πόλη που δεν αναπνέει παρά μόνο να βήξει, μια ευάερη βεράντα είναι ευλογία. Τη στιγμή αυτή τρώω φρούτα με γιαούρτι και ψωμί, όχι γιατί είμαι οπαδός κάποιας τρομερής σούπερ υγιεινής διατροφής, αλλά γιατί αυτά είχαν ξεχαστεί στο -κατά τα άλλα- άδειο ψυγείο μου. Σχεδόν.
Είχε και ένα λεμόνι που δε χρησιμοποίησα γιατί -αν και δε μ' αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου- έχω γούστο. Η Γιαγιάκα παίζει χαμηλόφωνα σε μια γωνία. Δεν την κοιτάω, δε με κοιτάει. Δε μ' ενοχλεί, δεν την ενοχλώ.
Προτιμώ το σινεμά ή το θέατρο. Μπαίνεις, κάθεσαι, κοιτάς, αντιδράς, μοιράζεσαι, συμμετέχεις, φεύγεις. Ενώ με την τηλεόραση, βαράν τα τηλέφωνα, έρχεται η γκόμενα σου εκνευρισμένη, περνάνε κατι πλακατζήδες φίλοι σου, παραγγέλνεις πίτσα, πέφτουν διαφημίσεις, έρχεται ο πιτσάς, ψάχνεις λεφτά, φέρνεις ποτήρια και πιατάκια, γίνεται και έκτακτο δελτίο επειδή κάποιος τρελός έκανε κάποια μαλακία, γάμησέ τα. Τι να μοιραστείς; Τα ρέστα από την πίτσα;
Κοίταξα τριγύρω μου με περισκοπική ακρίβεια. Τίποτα. Η ώρα περνάει. Γρήγορα για μας, αργά για το σύμπαν. Εσύ με ποιόν είσαι;
Λένος Χρηστίδης - ΨΥΧ
And I ask myself, would you care at all.
Subscribe to:
Posts (Atom)