Ήμουν λέει σε μια πορεία που έπεφταν πέτρες
και δακρυγόνα και, ενώ όλοι οι υπόλοιποι διαδηλωτές ήταν πεζοί, εγώ πήγαινα με
το παπάκι και φορούσα το κράνος μου. Και μου την πέφτουν οι μπάτσοι να με συλλάβουν
για παράβαση του κουκουλώνομαι, και τους λέω ότι δεν γίνεται να μην φαράω κράνος
γιατί οδηγάω μηχανή και θα με γράψει η Τροχαία.
Οι μπάτσοι για μια στιγμή κολλάνε, μετά το
συζητάνε λίγο μεταξύ τους και στο τέλος φωνάζουν τον επικεφαλή. Του εξηγούν το πρόβλημα,
εκείνος το σκάφτεται, όσο μπορεί, και τελικά αποφασίζει να ενημερώσει τον
διοικητή. Για να μην τα πολυλογούμε, ο διοικητής ενημερώνει τα κεντρικά, τα κεντρικά
ενημερώνουν το υπουργείο, και ο υπουργός φέρνει το όλο θέμα στο υπουργικό συμβούλιο.
Παγιδευμένη μεταξύ δυο αλληλοσυγκρουόμενων
κανόνων και αδυνατώντας να βρει μια αξιόπιστη λύση, η κυβέρνηση καταρρέει
λογά της ενδογενούς ηλιθιότητας των νομών της....
Ανοίγω τα μάτια, έχει ξημερώσει.
Μήπως τελικά αρκεί ένα μικρό βραχυκύκλωμα
για να "πέσει" όλο το σύστημα;
