Όταν
μένω το καλοκαίρι στην Αθήνα, όλη η πόλη μου ανήκει.
Τα βράδια κάνω περίεργες συμμαχίες
με τις κατσαρίδες και τα μοτέρ των ψυγείων, και κάποια νύχτα, όταν όλοι οι άλλοι
στριμώχνονται διπλά σε πισινές και μαγιό που ξεχειλίζουν σιλικόνη στα νησιά, εμείς
θα πάρουμε την εξουσία, θα μοιράσουμε όλα τα ανώτατα αξιώματα στα πρεζόνια,
τους μετανάστες και στους απανταχού περιέργους και όταν οι άλλοι επιστρέψουν,
το ασανσέρ θα έχει χαλάσει και η σκάλα θα είναι γκρεμισμένη.
Και εμείς από τις ταράτσες
θα τους κοιτάμε όπως αυτοί κοιτάνε εφησυχαστικά την δυστυχία των γύρω τους, εγκλωβισμένοι
στην αδιέξοδη ευτυχία της καθημερινής τους μιζέριας.
Κωστάκης Ανάν
