Ο.. Στράτος εχει καλεσει "μερικους εκλεκτους φιλους" στο σπιτι του αποψε, για να τους ευχαριστησει για την παρουσια τους χθες στην εκδηλωση. Για καποιο λογο ειμαι κι εγω μεσα σε αυτους. Μου συμβαινει συχνα, με συμπαθουν ατομα που εγω μισω ή βαριεμαι και, επειδη εχω τυψεις, δεν τους λεω ποτε τιποτα. Η παρουσια μου στο σπιτι του Στρατου ειναι ενα χερι που τραβαει το καλωδιο και διακοπτει την παροχη ρευματος στο μηχανημα που με κραταει εγκεφαλικα ζωντανο, αλλα τελικα παιρνω τη Γεωργια και πηγαινουμε.
Ειναι οσο χαλια το περιμενα. Ολοι δειχνουν πολυ ευτυχισμενοι στη μιζερια τους και λατρευουν να ειναι προβληματισμενοι, αν και μαλλον ειναι προβληματικοι. Κατι ηξερα που εφερα τη Γεωργια...
Για να σκοτωσω την πληξη και εμπνεομενος απο το περιβαλλον, συνθετω το ακολουθο ποιημα:
"Ειμαι παιδι του σωληνα
του αγωγου αποχετευσης εγγονι
σκατα ειναι γεματη η ζωη μου
σκατα, ρε πουστη μου, σκατα."
Η πληξη γλιτωνει τη δολοφνικη αποπειρα και απειλει οτι θα με κυνηγαει ολη την υπολοιπη βραδια, γι' αυτο που πηγα να της κανω.
Θα βρω την καβα με τα ποτα, θα τη βοηθησω να χασει βαρος και μετα θα απαγγειλω το ποιημα μου μεγαλοφωνα. Φοβαμαι μονο μηπως αρεσει και με καλεσουν να συμμετασχω στην κουβεντα τους...
When the world is sick
Can't no one be well?
But I dreamt we was all beautiful and strong
Can't no one be well?
But I dreamt we was all beautiful and strong
No comments:
Post a Comment