Ένας μαλάκας δεν μπορεί να είναι Έλλην.

Στην κορφή του πολυώροφου κτιρίου της «Φάρος Ασφαλιστικής», σκαρφαλωμένος -στην οπωσδήποτε κακόγουστη από κάθε πλευρά- απομίμηση φάρου που κοσμεί την οροφή αυτού του μεγαλόπρεπου τερατουργήματος, μπορούσε κανείς να διακρίνει αμυδρά έναν άνθρωπο. Από κάτω είχε μαζευτεί το γνωστό πλήθος χαβαλεριάρηδων συνανθρώπων μας που πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις φωνάζει «Πέσε, πέσε» και αλλά τέτοια ωραία. Ένας κύριος φώναξε διπλά μου: «Πέσε ρε, γιατί δεν πέφτεις;» Τον ρώτησα: «Τι είναι αυτός;» «Ένας Πολωνός είναι, τώρα, το είπαν τα νέα». Ξαναρώτησα: «Τι θέλει;» «Τι να θέλει, μωρέ, ο μαλάκας; Λεφτά, γκόμενες..» Πετάχτηκε ένας άλλος, σαν τον πρώτο αλλά πιο βλάκας: «Έχει, λέει, ψυχολογικά προβλήματα» Ξανά ο πρώτος «σοφός»: «Ναρκωτικά παίρνει τον ξέρω, εδώ στην πλατεία είναι κάθε μέρα και πρεζώνεται» Ρώτησα: «Καλά, και που τον βλέπεις εκεί πάνω;» «Τον βλέπω, σου λέω, τον ξέρω. Κάλο-Πολωνοί, τι θέλουν δηλαδή, να τους στήσουμε και κάλο;» Ένας τρίτος, εφάμιλλος των προηγούμενων επενέβη για να πει και αυτός την ωραία του άποψη: «Κι εγώ δεν έχω λεφτά, αλλά δεν κάνω τον καραγκιόζη στις ταράτσες». Ο δεύτερος φωστήρας έβγαλε συμπέρασμα: «Γόμησε τον μωρέ, αφού σου λέει είναι πρεζάκιας». Η όλη αυτή συζήτηση δεν μου άρεσε πολύ, γι’ αυτό αναγκάστηκα να φύγω. Περπάτησα, γρήγορα, χωρίς άγχος, μακριά απ’ αυτούς. Σπίτι. Άλλαξα πουκάμισο. Τηλεόραση. Αυτό είναι το κάλο με τα ΜΜΕ. Έχεις άμεση πληροφόρηση. Συνήθως λάθος αλλά άμεση. Έτσι κι άδω. Στην αρχή είπαν ότι είναι Πολωνός, μετά Πολωνός με ελληνική υπηκοότητα, μετά Πολωνό-Έλληνας, μετά Έλληνα-Πολωνός. Τελικά ήταν Έλληνας με την βούλα. Δεν ξέρω εσάς, αλλά έμενα αυτό μου την δίνει. Που δεν μπορεί, δηλαδή, να είναι Έλλην ο περίεργος, ο ασυνήθιστος, ο «ανώμαλος». Πρέπει να είναι ξένος με κέρατα και ουρά ντε και καλά. Ένας μαλάκας δεν μπορεί να είναι Ελλην. Για το αντίστροφο δεν ξέρω.