Το μέλλον είναι τώρα.

Η κοινωνία δεν είναι μονάχα το σύνολον, αλλά και το άτομον. Ας χαράξει λοιπόν ο καθένας τον προσωπικό του δρόμο, και κει ν' ανταμώσουμε, στη ζωή, όχι στο μέλλον. Γιατί το μέλλον δεν είναι οι ανθρώπινες δεκαετίες, αλλά η κάθε στιγμή που περνά. κι ο χρόνος είναι τόσο πυκνός όσο η ανάσα, η μέρα μια αιωνιότητα - αν καταφέρεις να ζεις για το παρόν και όχι για το μέλλον.

Αν μπορούσαμε να ξέρουμε το μέλλον, τι νοστιμιά θα είχε η ζωή; Ο άνθρωπος είναι ευλογημένος να μη γνωρίζει το μέλλον, για να χαίρεται το παρόν - άλλο αν ο λευκός άνθρωπος το γύρισε ανάποδα: να βασανίζεται στο παρόν, εν ονόματι ενός μέλλοντος που δε γνωρίζει.
Το μέλλον είναι τώρα.

Οι επαναστάσεις, μεσιέ, δε γίνονται με μοιρογνωμόνιο, γίνονται με όνειρα, με την εκρηκτική απελευθέρωση του έρωτα και την αποδιοργάνωση της τάξης. Είναι ένα προσωπικό μονοπάτι απεξάρτησης. Πουθενά δεν υπάρχει τάξη στο σύμπαν, γιατί η τάξη σημαίνει ορισμένο μέγεθος, χώρο και χρόνο, στασιμότητα, έννοιες ανύπαρκτες για το σύμπαν 

Αποσπάσματα από "το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι" του Χ. Μίσσιου   

ΣΕΞ

Ο Σωτήρης, στο μεταξύ, περπατούσε σε μια μεγάλη αλάνα κρατώντας από το χέρι τη Φραντσέσκα (σεξ). Στα αριστερά και δεξιά του δρόμου, υπήρχαν κομμένοι κορμοί δέντρων και κάτω ο δρόμος ήταν γεμάτος πριονίδι (σεξ). Λίγο παρακάτω συναντήσανε κάποιους ξυλοκόπους, που κουβαλούσαν χαρούμενοι ξύλα τραγουδώντας το "I'm a lumberjack and I'm OK" (σεξ). Και μετά, όλο και περισσότεροι κορμοί δέντρων και άλλοι ξυλοκόποι και ακόμα περισσότερο πριονίδι (σεξ). 

Και ξαφνικά, βρέθηκαν μπροστά στο Palais de Sports του Φαλήρου, το στάδιο-παντόφλα, όπου ο Αργύρης Καμπούρης με δύο βολές στιγμάτισε (μαζί με το Τσέρνομπιλ και το "Τσάλεντζερ") μια ολόκληρη γενιά (σεξ). Οι φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους εικόνες απέκτησαν ξαφνικά νόημα όταν ο Σωτήρης σήκωσε το βλέμμα του και διάβασε τη μεγάλη ταμπέλα:

 "Σ.Ε.Ξ. - Στάδιο Ειρήνης και Ξυλείας"

Κωστάκης Ανάν